Στις 22 Μαρτίου 2014 θα απολυθούν άνευ αιτίας οι πρώτοι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, από τότε που στη χώρα μας θεσμοθετήθηκε η μονιμότητα.
http://kinisigelme.wordpress.com/2014/02/14/
του Κώστα Πούλη, Εκπαιδευτικού
Αυτή την περίοδο, οι καθηγητές σπεύδουν να δηλώσουν στους διευθυντές τα πτυχία τους, έτσι ώστε να ελεγχθεί η γνησιότητά τους. Το πιθανότερο όμως είναι, να δημιουργηθεί έτσι και η δεξαμενή, απ’ όπου θα αντλούνται όσοι έχουν τους λιγότερους τίτλους σπουδών, ώστε να οδηγηθούν στη λαιμητόμο της απόλυσης. Δυστυχώς, ο κλάδος για άλλη μια φορά, έπεσε σε μια όντως καλοστημένη παγίδα. Όσοι συμπληρώνουν αρκετά πτυχία, κορδώνονται και κοιτούν τους άλλους αφ’ υψηλού, σίγουροι ότι δεν θα είναι αυτοί που θα απολυθούν. Έχουν καθησυχαστεί και δεν ασχολούνται πια ούτε με τα ψηφίσματα κατά της αξιολόγησης, αφού είναι σίγουροι ότι δεν κινδυνεύουν. Δεν έχουν σκεφτεί όμως, ότι αν το υπουργείο ήθελε καθηγητές με πολλούς τίτλους σπουδών, ώστε να έχει ένα υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικό δυναμικό, θα έλεγε απλά: “απαιτώ από τους εκπαιδευτικούς να έχουν δύο τουλάχιστον πτυχία ξένων γλωσσών, πιστοποιημένη γνώση ηλεκτρονικών υπολογιστών, έξι τουλάχιστον μήνες σεμιναρίων και ένα τουλάχιστον μεταπτυχιακό. Καλούνται όλοι οι εκπαιδευτικοί που δεν έχουν τα παραπάνω, να μπουν άμεσα στη διαδικασία απόκτησής τους και τους δίνω κι ένα εύλογο χρονικό περιθώριο μετά την λήξη του οποίου, όσοι δεν συμμορφωθούν μ` αυτές τις απαιτήσεις, θα απολυθούν”. Ομως, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το υπουργείο λέει: “επειδή έχω διαταχθεί από τους επικυρίαρχους της χώρας, να απολύσω έναν αριθμό καθηγητών, καταθέστε τα πτυχία σας ώστε να απολύσω όσους έχουν λιγότερα». Υπάρχει τεράστια διαφορά. Όποιος αποδέχεται την θυσία κάποιων συναδέλφων του για να σωθεί ο ίδιος, δεν μπορεί να λέγεται άνθρωπος, πόσο μάλλον εκπαιδευτικός. Σε μια παλιά ταινία, οι επιζήσαντες μετά από ένα αεροπορικό ατύχημα σε μια παγωμένη κορυφή, αναγκάστηκαν να φάνε το κρέας κάποιων πτωμάτων για να μην πεθάνουν της πείνας. Ήταν συγκλονιστικό. Έφαγαν όμως τους πεθαμένους. Δεν εκτέλεσαν ζωντανούς για να τους φάνε. Όποιος αποδέχεται τον κανιβαλισμό, θα πρέπει να ξέρει ότι θα έρθει και η σειρά του. Ξεκάθαρος στόχος των επικυρίαρχων και των εδώ συνεργατών τους, είναι να γίνουμε δούλοι. Αυτό άλλωστε σημαίνει στην κυριολεξία η υποδούλωση ενός λαού. Δούλος σημαίνει να δουλεύεις για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα. Η αναρρωτική άδεια είναι εργασιακό δικαίωμα. Η άδεια γενικά είναι εργασιακό δικαίωμα. Η σύνταξη γήρατος είναι εργασιακό δικαίωμα. Το ωράριο. Ο σεβασμός της αξιοπρέπειας του κατώτερου από τον ανώτερο και πολλά άλλα. Συνειδητοποιούν όσοι είναι ήσυχοι επειδή έχουν πολλά πτυχία σε πιο εργασιακό μεσαίωνα βαδίζουμε; Μήπως λοιπόν να αφήσουν το κόρδωμα και να κοιτάξουν να αγωνιστούν για να ανατραπεί αυτή η πολιτική και στην ουσία να απελευθερωθεί η πατρίδα τους, που δεν ντρέπονται να μπαίνουν στην τάξη και να διδάσκουν τα κατορθώματα των προγόνων μας που θυσιάστηκαν για την ελευθερία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου